Αληθινή ιστορία από τον εμφύλιο πόλεμο που διαδραματίστηκε στην Εράτυρα
ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
Για όταν έγινε το κτύπημα της Εράτυρας από τους αντάρτες, μου διηγιόταν η μάνα μου μια ιστορία.
Νύχτα οι αντάρτες αθόρυβα βάλανε μια σκάλα στον εξωτερικό ψηλό τοίχο του σπιτιού και αθόρυβα ένας – ένας ανέβηκε και κατέβηκε μέσα στην αυλή του παλιού μου σπιτιού. Το σπίτι είχε διπλή κεντρική πόρτα την Μεσιά όπως την λέγανε αλλά πίσω είχε γερή σιδερένια αμπάρια ασφαλείας γιατί ο κόσμος φοβότανε τους κλέφτες. Μέσα στο σπίτι ήτανε η μάνα μου Γλυκερία και η γιαγιά μου Ευθυμία.
Εικόνα: Γιαγιά Ευθυμία με τον Στρατιωτικό γιατρό του Τάγματος της Εράτυρας και τη γυναίκα του
Οι αντάρτες σπρώχνανε την Μεσιά αλλά δεν μπορούσανε να την ανοίξουνε γιατί πίσω είχε την αμπάρα. Μιλούσανε από το διπλανό παράθυρο χωρίς να φωνάζουνε και λέγανε την μάνα μου να τους ανοίξει να μπούνε γιατί ο σκοπός τους ήτανε να αιφνιδιάσουν και να σκοτώσουν τους δύο χωροφύλακες που φυλάγανε απέναντι από το σπίτι μου στην αυλή της εκκλησίας. Η μητέρα μου αιφνιδιάστηκε και για να κερδίσει χρόνο προσποιήθηκε ότι δεν έβρισκε τα σπίρτα να ανάψει την γκαζόλαμπα της εποχής, γιατί ήτανε νύχτα και σκοτάδι. Συγχρόνως προσπαθούσε να καθησυχάσει την γιαγιά μου να μην μιλήσει γιατί την είδε ότι είχε πρόθεση να περάσει από ένα διάδρομο που ένωνε το σπίτι με το ραφείο του πατέρα μου που ήτανε στον κεντρικό δρόμο του χωριού στο μπροστινό μέρος του σπιτιού απέναντι από την εκκλησιά.
Οι αντάρτες αντιληφθήκανε την τακτική της μάνας μου και της είπανε να ανοίξει αμέσως και να μην τους καθυστερεί. Πηγαίνοντας η μάνα μου να ανοίξει την Μεσιά, της ξεφεύγει η γιαγιά μου περνάει τον διάδρομο και φωνάζει τους χωροφύλακες, παιδιά φεύγατε ήρθανε αντάρτες στο σπίτι. Το ακούνε οι χωροφύλακες και αμέσως φεύγουνε, η γιαγιά μου τους γλύτωσε από βέβαιο θάνατο. Έλα όμως που ακούνε την γιαγιά μου και οι αντάρτες και ήτανε την στιγμή που μπαίνανε μέσα στο σπίτι και λένε την μάνα μου που είναι αυτή η σκύλα που μας πρόδωσε να την κάνουμε κομμάτια.
Ψύχραιμη η μάνα μου και ετοιμόλογη τους απαντά η πεθερά μου είναι αλλά έχει τρελαθεί γιατί πριν ένα μήνα πέθανε η κόρη της (πράγματι είχε πεθάνει 32 χρόνων ήτανε η πρώτη γυναίκα του Μιχάλη Μπάτζιου) και δεν ξέρει τι λέει. Οι αντάρτες καλμάρανε κάπως αλλά μπήκανε στο διάδρομο και από εκεί στο ραφείο. Η γιαγιά μου όμως είχε χωθεί κάτω από τον μπάγκο του ραφείου και οι αντάρτες αιφνιδιασμένοι και αυτοί γιατί δεν περιμένανε τέτοια εξέλιξη δεν τους πήγε το μυαλό να κοιτάξουν κάτω από τον μπάγκο γιατί ήδη άρχισε η μάχη.
Αφού οι διασωθέντες χωροφύλακες ειδοποιήσανε τους άλλους που ήτανε στο καμπαναριό, αρχίσανε να ρίχνουμε ριπές και όλμους πάνω στο σπίτι μας και οι αντάρτες να απαντούν. Το σπίτι μου λέγε η μάνα μου άρχισε να καταρρέει. Σοφάδες και τοίχοι πέφτανε από τις οβίδες και αυτή ανάμεσα σε διασταυρούμενα πυρά στην μέση του δωματίου. Οπότε ένας αντάρτης την φωνάζει, “τι κάθεσαι εκεί θα σκοτωθείς”, έτσι η μάνα μου μπαίνει σε ένα μπαούλο μέσα και κλείνει το καπάκι γιατί από πάνω πέφτανε οι τοίχοι από τις σφαίρες.
Αυτά λοιπόν περάσανε οι γονείς μου φοβερά πράγματα που εμείς καν δεν γνωρίσαμε. Ο πατέρας μου με τον Πούλιο Καραλάζου , τον Τάκη Καραλάζο ,τον Τάκη και Θανάση Μήτσιο είχανε κρυφτεί στο διπλανό σπίτι του Μήτσιου, στο υπόγειο για να μην τους μαζέψουνε οι αντάρτες και τους πάρουνε μαζί τους όπως συνηθίζανε μετά την μάχη .Η ιστορία αληθινή όπως την διηγιόταν η μάνα μου.
