Το περικαλλές, αυτό κωδωνοστάσιο είναι κτισμένο στην γωνία του αυλόγυρου της εκκλησίας του Αγ. Γεωργίου. Την ενέργεια να κτισθεί το κωδωνοστάσιο έλαβε ο πρωτοσύγκελος Παπαθωµάς Καραµήτσιος. Το κωδωνοστάσιο αυτό έχει θεμέλιο 8 μέτρα. Επειδή δεν έβρισκαν στέρεο έδαφος κατέβηκαν τόσο. Έχει και σχάρα από ξύλα δρύινα, χοντρά, πριονιστά 40-40 για να κρατήσουν τόσο ύψος και τόσο βάρος. Είναι εξάγωνο, έχει και ωρολόγιο που δείχνει τις ώρες µε κώδωνα που χτυπάει τις ώρες από 1 µέχρι τις 12 και τις μισές. Έχει ύψος 25 μέτρα και έχει τρισήµισυ ορόφους. Στον 2 όροφο είναι οι δύο καµπάνες . Στον τρίτο είναι το ωρολόγιο που φαίνεται από έξι πλευρές. Επάνω, ο μισός όροφος είναι κενός. Στην κορυφή έχει τον σταυρό και το αλεξικέραυνο.
Το κωδωνοστάσιο, κατ’ αφήγηση γερόντων, άρχισε να κτίζεται το έτος 1875.’Εµεινε όµως μερικά χρόνια στάσιμο από έλλειψη χρημάτων . Ο αείμνηστος πρωτοσύγκελος Παπαθωµάς πήγε στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας τρεις φορές να παραλάβει χρήματα από τα ξενητεµένα τέκνα της Εράτυρας. Στο τέλος το αποπεράτωσε µε χρήµατα του Θωµά Κωτούλα, ο οποίος διέθεσε 500 χρυσές λίρες.
Το 1948, στη “µάχη της Εράτυρας”, το είχε οχυρωμένο η Αστυνομία κι από κει χτυπούσε τους αντάρτες. Γι’ αυτό τρεις μέρες μετά τη μάχη ήρθαν 3-4 αντάρτες και µε δυναµίτες το έριξαν κάτω. Την ώρα που τρυπούσαν το κωδωνοστάσιο πέρασε ο Κώστας Π. Μπεκιάρης, λέγει, τί κάντε αυτού ρε παιδιά, τί σας έφταιξε το καµπαναριό και θα το ρίξετε κάτω; Γιατί µας έφαγε πολλά παιδιά αυτό το καµπαναριό. Και το έριξαν. ‘Επεσε µέσα στον αυλόγυρο της εκκλησίας. Γέµισε ο αυλόγυρος αμμόπετρες, διότι ήταν κτισμένο µε αμμόπετρες από το Καλονέρι. Το σηµερινό είναι µε τσιµέντο, εκτός από τη βάση του.
Στην αρχή που ήταν να ξανακτιστεί το κωδωνοστάσιο, πολλοί έφεραν αντιρρήσεις λόγω ελλείψεως χρηµάτων. Κατόπιν, αφού σκέφτηκαν ώριµα, απεφασίσθη να κτιστεί και συνεισέφεραν όλοι οι Ερατυραίοι και οι ευρισκόµενοι στην ξενητειά.
Το 1952, ο αείµνηστος Ιωάννης Κάτανος και η Λευκοθέα Κατάνου, προσέφεραν ένα ωρολόγιο µετά κώδωνος, δωρεά προς τους Ερατυρείς, ν’ ακούν και να βλέπουν την ώρα.
Βλέπουµε στην πλευρά προς το Σινιάτσικο τα εξής σε µια µαρµάρινη πλάκα:
ΤΟ ΚΩΔΩΝΟΣΤΑΣΙΟ ΤΟΥΤΟ, ΑΝΕΓΕΡΘΕΝ ΤΟ 1888, ΑΝΑΤΙΝΑΧΘΕΝ ΤΟ 1948, ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΉΘΉ ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ ΤΟ 1952,
ΣΥΝΔΡΟΜΉ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ ΕΡΑΤΥΡΑΙΩΝ.
Επίσης σε άλλη διαβάζουµε:
ΔΩΡΕΑ ΩΡΟΛΟΓΙΟΥ ΚΑΙ ΚΩΔΩΝΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ Ν. ΚΑΤΑΝΟΥ ΚΑΙ ΛΕΥΚΟΘΕΑΣ ΚΑΤΑΝΟΥ, 1952.
Το ωρολόγιο αυτό, επειδή δούλευε µε ρεύµα ηλεκτρικό, χάλασε κάποτε, διότι όταν κοβόταν το ρεύµα σταµατούσε και έλα µετα να το βάλεις στην ώρα του. Κάποτε ο Χαρίσιος Καρανίτσιος πρόσφερε 100.000 δρχ. και τοποθέτησαν άλλο μηχανισµό. Διαβάζουµε πιο κάτω σε µια άλλη µαρµάρινη πλάκα:
ΤΟ ΩΡΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥΤΟ ΠΡΟΣΕΦΕΡΑΝ Ο ΧΑΡΙΣΙΟΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΚΑΡΑΝΙΤΣΙΟΥ
Έτσι αυτό το κωδωνοστάσιο, αυτό το περικαλές κτίσµα, στέκεται σαν φωτεινός φάρος και αγναντεύει όλη την Εράτυρα.
πηγή : άρθρο του Ζήση Κόλλια στην Εφημερίδα της Εράτυρας
————————————————————————————————————————————-
Η Σχέση της Εράτυρας με ΤΟ ΚΑΜΠΑΝΑΡΙΟ ΤΗΣ ΚΟΖΑΝΗΣ
Το ιστορικό κωδωνοστάσιο του Αγίου Νικολάου, το έμβλημα της Κοζάνης, οικοδομήθηκε το 1855, ως πύργος-προμαχώνας συμβολικός ακραιφνών Ελλήνων Χριστιανών διαβιούντων υπό το πέλμα βαρβάρου κατακτητού.
Αρχιτέκτονας και κατασκευαστής του κωδωνοστασίου φέρεται ο κάλφας (πρωτομάστορας) Ανδρέας από τη Σέλιτσα (Εράτυρα Κοζάνης), όπως μαρτυρεί και η επιγραφή «ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΑΛΦΑΣ» στον ανατολικό τοίχο του ισογείου πάνω και δεξιά. Ο Αργ. Κούντουρας τον αναφέρει για πρώτη φορά ως Χατζή Ανδρέα και προσθέτει ότι τα ανάγλυφα διακοσμητικά στον ανατολικό τοίχο του δευτέρου και τρίτου ορόφου παρουσιάζουν πλουσιόσπιτα (αρχοντικά) και όχι εκκλησίες όπως έχει αναφερθεί σε άλλες εργασίες. Το 1939, λόγω φθοράς του παλιού ωρολογιού, με δωρεά του μεγάλου τέκνου της Κοζάνης Κων. Μαμάτσιου, απόδημου στην Αμερική και δωρητού του Νοσοκομείου, τοποθετήθηκε στο κωδωνοστάσιο μεγάλο ωρολόγιο τεσσάρων όψεων στο νέο έκτο όροφο που προστέθηκε για τεχνικούς λόγους, μετά τη μελέτη του μηχανικού Ι. Βαχτσεβάνου και χτύπησε για πρώτη φορά τη νύχτα της 31ης Δεκεμβρίου 1939.
