Ο Καμικάζι του Αη Νικάνορα

ΚΟΥΔΑΣ

Κουρουνουιός

Όταν παλιά έκαμναν συλλαλητήρια οι αγρότες, τότες δεν κατέβαινεν καένας. Τώρα με τον κουρουνουιό, στου Τρίγουνου τ’ Παπούλ’ κι στουν Νιρόλακα όλα τα αγροτικά και τα τραχτέρια είνι εκεί από βραδύς σταματημένα. Δεν εχ’ν οι αγρότες κινητό για να στείλ’ν μήνυμα στουν Χαρδαλιά για να πάν στα χωράφια.

Ρουτώ έναν ξάδερφο, γιατί εχ’ς το φουρτηγάκι σ’ν Ατριάδα παρατ’μένο και δεν του παίρν’ς σπίτι;

– Κούδα, δεν μι κόβει η γκλάβα να στείλου μήνυμα! Κι όταν σ’κώνουμαι τ’ χαραή, παίρνω τουν τρουβά για να μή με τσακώσ’ν η αστυνομία. ‘Ν άκρα – ‘ν άκρα τα Μπαΐρια, φτάνω στου φουρτηγάκι κι πααίνω στου χουράφι. Αυτό γίνιται κάθε μέρα!

Κι μ’ είπιν κι μια ιστορία: Παλιά, τ’ ρούγα ξέρ’ς γιατί ‘ν άφ’ναν στα σπίτια; Βουηθούσε πολύ κόσμου καναγκιρό. Το 1948-49, για να πάς στα πρόβατα ή στα χουράφια, έπριπιν ου τότε πρόεδρος να σι κόψει ένα χαρτί κι σι ρωτούσε πού θα πάς! Τα ίδια χρόνια ήρθαν και τώρα. Για να μήν μας τσακώσ’ ου κουρουνουιός, η ρούγα μας έσουσιν, γιατί, άμα κατ’ς όλη μέρα στου σπίτι, η γυναίκα γκρινιάζει.